مقدمه: در حیطه روابط زناشویی، ذهن‌آگاهی به‌عنوان یک مفهوم مهم در افزایش کیفیت ارتباط و بهبود رابطۀ زوج مطرح است اما پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهند که ابزار‌های معتبر اندکی در این حیطه وجود دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس ذهن‌آگاهی در روابط زوجین (MCRS) در جامعه ایرانی بود که می‌تواند به پرکردن این شکاف کمک کند. روش: پژوهش حاضر از نوع روان‌سنجی بود. نمونۀ پژوهش متشکل از 720 نفر از زنان و مردان ایرانی با میانگین سنی 35 سال بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از میان ساکنان شهر تهران در سال 1402 انتخاب شدند. نسخه فارسی مقیاس همراه با پرسشنامه‌های ثبات تعاملات زناشویی، سرخوردگی زناشویی و حساسیت به طرد، اجرا گردید. برای بررسی روایی مقیاس از روش تحلیل عاملی تأییدی و برای روش اعتبار (همسانی درونی) آن نیز از روش محاسبۀ آلفای کرونباخ بهره گرفته شد. جهت بررسی اعتبار (پایایی) نیز از روش بازآزمایی استفاده شد. یافته­ ها: تحلیل یافته‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 و AMOS 24 انجام شد که حاکی از برازش و مطلوب بودن مدل هشت عاملی ذهن‌آگاهی در رابطه زوجین است. اعتبار این مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای عدم قضاوت 0/87، صبر 0/07، ذهن مبتدی 0/89، اعتماد به خود 0/83، عدم تلاش 0/64، پذیرش 0/76، رها کردن 0/69، توجه کردن0/74 و برای کل مقیاس برابر با 0/92 در سطح معناداری 0/01به‌دست آمد. همچنین یافته‌ها نشان دادند که میان عوامل ذهن‌آگاهی روبط بین زوج‌ها و ثبات تعاملات زناشویی رابطه مستقیم معنادار و با حساسیت به طرد و نارضایتی زناشویی رابطه معنادار منفی دارد که نشانگر روایی همگرا واگرا مقیاس ذهن‌آگاهی در روابط زوجین است. نتیجه ­گیری: بر اساس نتایج این پژوهش نسخه فارسی پرسشنامه ذهن‌آگاهی در روابط زوجین از روایی و پایایی کافی برخوردار است و می‌تواند ابزار مفیدی جهت مداخلات زوج‌درمانی و اهداف پژوهشی باشد.

https://jcp.semnan.ac.ir/article_8970.html