پژوهش ­حاضر با هدف مقایسه صمیمیت ­زناشویی، خودکارآمدی ­والدینی و راهبردهای­ تنظیم ­شناختی­ هیجان والدین کودکان مبتلا به سرطان و والدین کودکان سالم انجام شد. این مطالعه از نوع علی مقایسه ­ای بود. از میان والدینی که به بیمارستان محک شهر تهران در سال­های 1400 و 1401مراجعه کردند، 146 والد دارای کودک مبتلا به سرطان و 146 والد دارای کودک سالم به‌صورت نمونه‌گیری در ­دسترس از شهر تهران انتخاب شدند و پرسشنامه ­صمیمیت ­زناشویی (MIS، والکر و تامپسون ، 1983)، مقیاس خودکارآمدی والدینی (PSAM، دومکا و دیگران، 1996) و راهبردهای تنظیم­شناختی­ هیجان (CERQ؛ گرانفسکی و کرایچ، 2006) را تکمیل کردند. برای تجزیه ­‌و ­تحلیل­ داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معنی­ داری در میانگین تمامی متغیرها (به غیر از کم اهمیت شماری) در دو گروه مشاهده شد. بررسی نتایج نشان داد که میانگین صمیمیت زناشویی، خودکارآمدی والدینی و نمره کل راهبردهای انطباقی در گروه سالم بیشتر از گروه دارای کودک مبتلا به سرطان بود (05/0>p) و میانگین کل راهبردهای غیرانطباقی در گروه دارای کودک مبتلا به سرطان بیشتر از گروه سالم بود (05/0>p). نتایج پژوهش نشان داد که شرایط بیماری کودکان سرطانی می­تواند بر جنبه ­هایی از روابط زناشویی و برخی از متغیرهای روان­شناختی والدین از جمله خودکارآمدی آنها تأثیر منفی گذاشته و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان آن­ها با شرایط دشوار تا حدی متفاوت از کودکان عادی است.

https://frooyesh.ir/article-1-4991-fa.html