هدف: شرم از جمله هیجانات خودآگاه است که نقش مهمی در زندگی انسان دارد. با توجه نقص دانش بافتاری و فرهنگ محور در این زمینه، پژوهش حاضر با هدف تبیین مفهوم شرم در جمعیت غیربالینی و ارائه مدل مفهومی برای آن انجام شده است. روش: پژوهش حاضر یک تحقیق کیفی از نوع داده بنیاد است. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش شامل 16 نفر (8 مرد و 8 زن) بود که انتخاب افراد در ابتدا به صورت هدف‌مند و در ادامه بر اساس نمونه‌گیری نظری انجام شده است. روش جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه بدون ساختار بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش کوربین و استراوس (2014) و از نرم افزار (2018) MAXQDA استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های این پژوهش، سه مقولۀ اصلی در توصیف مشارکت‎کنندگان از تجربۀ شرم عبارت بود از «قضاوت درونی‎شده»، «سرافکندگی» و «خودواقعی نبودن». به علاوه تجربۀ شرم همراه بوده است با راهبردهای متنوعی که برای پیشگیری از شرم یا خلاصی از آن استفاده می‌شده است. پیامد این راهبردها در دو مقولۀ «خودواقعی نبودن» و «نگرش منفی به خود» با سه زیر مقولۀ «بی‌عرضگی»، «کافی نبودن» و«متفاوت بودن» خلاصه گردید. نتیجه‌گیری: در این مطالعه شرم در جمعیت غیربالینی با ژرفای بیشتری بررسی شد که نتایج آن نشان دهنده تأثیر چشمگیر این هیجان بر کیفیت زندگی افراد بود و بر اهمیت اقدامات آموزشی در مدیریت این هیجان تاکید داشت.

https://journals.atu.ac.ir/article_12342.htmlhttps://journals.atu.ac.ir/article_12342.html